De Steck is gevestigd in de oude bibliotheek van Doetinchem. In Doetinchem en omgeving welbekend en altijd voer voor discussie geweest tussen voor- en tegenstanders van dit kenmerkende, grillige en weerbarstige gebouw uit 1975. Een duidelijk icoon van de architectonische stroming genaamd ‘het structuralisme’. Architect Wim Davidse was destijds verantwoordelijk voor het ontwerp en het pand kwam tot stand in het decennium van de zitkuilen en de woonerven. En zelfs nu, in retroperspectief, zijn de meningen verdeeld of dit nou hip en trendsettend is of juist heel dogmatisch en star.
Bij de realisatie van De Steck vroegen de architecten van Duoplan Doetinchem zich af hoe nu om te gaan met zo’n gebouw? Omdat het pand van zichzelf al een krachtig, massief gebaar is en grote ingrepen teveel inbreuk zouden doen op de architectuurgeschiedenis, kozen zij ervoor om respect te tonen voor het gebouw. Met gerichte, daadkrachtige ingrepen die het gebouw niet onomkeerbaar zouden aantasten.
De bestaande kwaliteiten van het gebouw zijn versterkt. Zo is het aangetaste gevelmetselwerk verfrist met een donkere kleur waardoor het fraaie beton juist geaccentueerd wordt. De ramen hadden onnodig veel stijlen en werden “belemmerd” door verwarmingsbakken. De ramen zijn nu ‘vol glas’, waardoor het gebouw een enorme zichtkwaliteit heeft gekregen, van buiten, maar ook van binnenuit.
Verrast door de herbruikbaarheid van het betonskelet en de bestaande open ruimtes, bleek de huisvesting van alle nieuwe functies, zoals kantoren, conferentiezalen en een restaurant, zeer goed realiseerbaar. Binnen is de schoonheid van het zichtbeton ook behouden gebleven. Alle nieuwe binnenwanden zijn antraciet en maken zo de toevoegingen aan het gebouw leesbaar. De vloeren zijn licht en de toepassing van veel tapijt maakt het gebouw ook akoestisch aangenaam, zonder dat het zijn ruwe en robuuste karakter verliest.